Zehra Y. 5-C
BAHANE
Bir zamanlar her şeye bahane
bulan bir kız varmış.Ama bu bahaneleri ara sıra değil hep söylermiş.İnsanları bıktırırmış.Ödevini yapmayınca bazen:
Hocam ödevimi yaptım ama kuşum yırttı dermiş.Ya da: Öğretmenim ışıklar kesildi ödevimi yapamadım, dermiş.Bir de sadece bu konuda değil,her türlü konuda!İnanabilir misin?Mesela birgün annesi sorarsa:
Ayşeeeee!Bu kıyafetlerinin hali ne böyle , diye .Ayşe de dermiş ki:
Anneciğim, kedim Pamuk var ya,az kalsın en sevdiğin ruju yiyordu.Ben de onu durdurmak için kıyafetlerimi düşürüverdim.Lütfen,bana kızma, dermiş.Annesinin sorularını hep bahaneleriyle cevaplarmış.Hem de annesi ve herkesi bahaneleriyle şaşırtırmış.Birgün arkadaşlarından biri :
Ayşe biz seninle bir süre arkadaşlığımızı bir süre bitirmek istiyoruz.Ayşe ise:
Ama neden?Benim size bir zararım mı dokundu? Bir hata mı yaptım yoksa?Demiş.Arkadaşıysa:
Hayır hayır,öyle değil.Sadece bizle hiç ciddi konuşmuyorsun ya .Biz bundan bıktık.Küsme isteğimizin nedeni işte bu!Demiş.Ayşe ise:
Yo yo ,benle küsmüş olamazsınız,öyle değil mi?Şaka yapıyorsunuz ya!Demiş üzüntülü bir ses tonuyla.Neredeyse arkadaşlarıyla ilk defa ciddi konuşmuş.Fakat arkadaşı:
Ayşe biz ciddiyiz,şaka yapmıyoruz.Keşke şaka olsaydı ama yollarımızı bir süre ayrı tutmayı düşünüyoruz demiş.Ayşe de:
Tamam arkadaşlar bir süre sizle görüşmem demiş.Ve bunu söylerken hem çok sinirlenmiş,hem de çok üzülmüş.Arkadaşları ise arkasına bile bakmadan uzaklaşmışlar.O günden sonra Ayşe kendindeki bazı özellikleri değiştirmiş.Aradan bir ay geçmiş.Sabah olmuş.Okula doğru yürümüş.Tam okula girerken ödevini evde unuttuğunu farketmiş.Ardından ders başlamış.Ayşe’nin öğretmeni:
Haydi çocuklar,ödevleri çıkarın demiş.Öğretmen Ayşe’nin sırasına yönelip:
Ayşeciğim,acaba ödevin nerede ? Ben göremiyorum da, demiş.Ayşe de ciddi bir sesle:
Öğretmenim,ödevimi evde unuttum.Size söz veriyorum, yarın sabah getireceğim,demiş.Öğ-
retmeni ise küçümsercesine bir bakışla:
Sen mi?Ödevden çok bahaneyle gelecek gibi duruyorsun,hiç sanmıyorum Ayşeciğim,demiş.Ayşe ise öğretmenin gözlerinin içine bakarak:
Hocam,bana sadece bir şans verin lütfen,demiş.Öğretmeni:
Hadi bakalım ozaman,ama eğer ödev buraya yapılmış gelmezsen çok pis azar işitirsin Ayşe ,demiş.Ertesi sabah Ayşe’nin masasının üstünde ödevini görünce çok utanmış.Hiçbir şey diyemeyip susakalmış.Ayşe ise öğretmenine mutlulukla bakmış.Ayşe o dönemde ve sonra sınavlarda,okul etkinliklerinde hep birinci olmuş.Hocasının da gözde öğrencisi olmuş.Arkadaşlarıyla barışmış.Bahaneci Ayşe’den eser kalmamış. Büyümüş. Yeni arkadaşlar ,yeni alışkanlıklar edinmiş.Küçüklük özellikleriyle yan yana gelse herkesi şok edecek şekilde hayatını planlamış .Farklı ülkeleri ziyaret etmiş.Yeni kültürler ve birçok dil öğrenmiş.Çok ama çok
başarılı bir öğrenci olmuş.Hem annesine, babasına hem de tanı-
dıklarına örnek olmuş. Küçücük bir olayla bir insanın hayatında ne kadar başarılı olabileceğini
herkese kanıtlamış.
Bahaneci, tembel ve umursamaz bir kızdan
çalışkan,azimli ve hep
öğrenmeye meraklı bir kıza geçiş yapmış.Bu
özelliklerini de asla
kaybetmemiş.
Zehra Y. 5-C