Merhaba, ben Melis sekiz yaşında, kıvırcık saçlı bir kızım. Babam baloncu. Ben de bazen babamla gidip biraz balonlarla oynarım. Bugün de babamla gidip oyun oynadım. Sonra sıkıldım ve balonları saymaya başladım.

-1, 2, 3…. AAA…

Burada 100’den fazla balon vardı. Sonra babam yanıma geldi ve balonları tutmamı istedi. Ben de “Tamam, baba” dedim. Sonra balonlar beni uçurmaya başladı. Ben bağırdım ama babam beni duymadı. Sonra ben büyük bir çam ağacına takıldım ve bütün balonlar patladı. Ben çam ağacına tutunarak aşağıya indim ama ormandaydım ve akşam olmak üzereydi. Ben çok korkmuştum. Sonra ileride bağıran birilerini gördüm. Sanki “Melis” diye bağırıyorlardı. Yanlarına gittiğimde polisler beni gördüler ve ismimi sordular. Ben, Melis, dedim. Bir polis, “Bulduk” dedi ve beni babama götürdüler. Ben o günden sonra bir daha asla tek başıma o kadar fazla balon tutmadım ve oynamadım.

(5-A,Nisanur Ö.)