Nevşehir’de dünyaya geldim .Oradaki evler ,o evimizin karşısındki mezarlık , büyük bahçemiz, benim için çok güzeldi .Şu an çoğunu hatırlamasam da hepsi güzel şeylerdi .Üç yaşında istanbul’a taşındık .O zamanlar fark etmemiştim ,kendi evimiz var zannediyordum şirin ve küçük. Kalabalık bir aileydik .En büyük ablam üniversite sınavına hazırlanıyordu.Ben de onun yanında resim çiziyor, alfabeyi öğrenmeye çalışıyordum .Sonralarda anaokulu yaşım gelmişti ama ailem anaokuluna beni yollamak yerine evde öğretmeyi seçmişti. Bütün sene boyunca alfabeyi öğrenip ,çarpma, toplamalara geçmiştim .Sonrasında ise ailem beni iki sokak ötemizde olan okula yazdırdı . Oradaki öğretmen çok zeki olduğumu söylemişti . Yani o zaman biraz zekiydim ama o zamanlar. Birinci sınıf çok güzel geçmişti ,sorun ikinci sınıfta başlamıştı zaten .Sürekli ağlıyor, annem kapıda beklesin diye sınıfa girmiyordum .Derslere girince ağlamayı kesiyordum ama teneffüste koşa koşa demirlere yaslanıp anne diye ağlıyordum. Bir de o zamanlar öğretmenimiz animasyon açtığında nedeni bilinmeyecek bir şekilde ortalığı birbirine katıyordum .Zavvalı öğretmenim dayanamayıp beni karşı sınıfa yolluyordu .Sınıfta benim gibi ağlayan bir öğrenci daha vardı.Öğretmenimiz bizi sırt sırta verip duvarın köşesine oturtuyordu .İkimizde hunharca ağlayıp susuyorduk .Bunlar şimdi benim için güzel ve komik anılar olarak metinlerimi süslüyor . İlkokulum biraz fazla kaoslu geçmişti , hatta bir öğrenci beni kolumdan ısırıp kaçmıştı . Kolumda izi kalmıştı ,o derece .İlkokulda 2. sınıfa kadar başarılı bir öğrenciydim, sonrası ise çok tembel bir öğrenciye dönüştüm .Tembelden kastım hiçbir zaman yıldızlar köşesine gidemiyordum .Bu da beni gitgide derslerden soğutan bir şey olmuştu . Bu yüzden buradan öğretmenlere sesleniyorum lütfen köşeler köşe olarak kalsın ! Sonra ortaokul hazırlıkları başladı .Beni istemediğim bir okula yollayacaklar diyip afedersiniz bütün yaz eşek gibi çalıştım ve sonunda buradayım .Sonrasında ise bana normal bir sınıf çıktı 5 b .Yaklaşık bir hafta boyunca o sınıftaydım , herkesle çok iyi anlaşıyordum .Güzel bir ortamım da vardı . Taki annem seni matematik sınıfına aldırıcağız ,diyene dek . Neredeyse her gün ağladım ayrılmayayım sınıfımdan ,diye ama annem beni asla dinlemedi.Yeni sınıfıma geçtim .Çok güzel kızlar vardı ve ben sınıfın en güzel kızlarıyla arkadaş olmuştum ama eski sınıfım beni sevmemeye başlamıştı .Sonra hepsi benden nefret etti .Sonu gelmeyen olaylar…Gerçi halen devam ediyor ama artık daha olgunuz. Sadece laf dalaşı ama olsun iyi ki bu okula gelmişim ,iyi ki bana Türkçeyi sevdiren Gonca Hocamla tanışmışım .İyi ki bana matematik çözmeyi öğreten Tuba Hocamla tanışmışım . Ve gelecekte umarım güzel bir yazar olur ve hayalim olan polislik mesleğime ulaşırım .
BENİ OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM
Zeynep K. 7-D